Medycyna antropozoficzna

Niemowlęta są miękkie i krągłe. Kiedy ich ciało zaczyna twardnieć, pojawiają się znane choroby wieku dziecięcego. Wraz z upływem lat kości i tkanki stają się coraz twardsze. Gdy dochodzi do sklerozy (stwardnienia), do zwapnienia żył, ciało nie jest już właściwie w stanie ulec zapaleniu. Tak życie rozgrywa się między dwoma sprzecznościami.

Zapalenie i stwardnienie

Do zapalenia dochodzi, gdy jakaś obca substancja zakłóca pracę naszego organizmu. W przypadku infekcji są to najczęściej bakterie lub wirusy. Gorączka jest naturalną reakcją na infekcję. Jej obniżanie prowadzi do osłabienia stanu ogólnego, co z kolei powoduje skłonność do zapada­nia na inne choroby. Tworzą się złogi lub guzy. Medycyna antropozoficzna ma na celu zapobieganie takim sytuacjom. Dla lekarza antropozoficznego choroba jest stanem braku równowagi między wywołującymi chorobę tendencjami -zapaleniem i stwardnieniem. Człowiek jest zdrów tylko wtedy, gdy oba te bieguny wzajemnie się równoważą.Przez całe życie balansujemy między konstrukcją (zapa­leniem) a destrukcją (stwardnieniem). Lekarz antropozonczny dobiera lekarstwa stosownie do wartości tych prze­ciwstawnych tendencji.
Możliwość zapadnięcia na jakąś chorobę stanowi integ­ralną część natury człowieka. W ten sposób choroba przychodzi człowiekowi w sukurs, staje się „wychowawcą" w naszym życiu. Nabiera głębokiego sensu. Wytrzymując i zwyciężając chorobę, pacjent dokonuje również postępów duchowych, może odnowić się psychicznie i stać się silniej, szy niż przed chorobą. Więcej informacji na ten temat znajdziemy u Rudolfa Steinera (1861-1925), twórcy antro-pozofii (gr. antropos — człowiek, sophia - mądrość). W latach 1920-1924 organizował on specjalne kursy dla lekarzy i studentów medycyny.

Podstawą medycyny był dla Rudolfa Steinera cały człowiek, zbudowany z ciała, psychiki i duszy, a zadaniem lekarza było według niego precyzyjne zrozumienie ich współdziałania. Natura człowieka nie ogranicza się do jego ciała fizycznego. Jest ono jedynie widomym wyrazem jego indywidualizmu. Dusza natomiast wywiera wpływ i współ-tworzy zdarzenia fizyczne. To, co dzieje się z wątrobą, oddechem lub mózgiem, jest wynikiem tego, co się dzieje w duszy.