Masaż rytmiczny ma za zadanie wzmocnienie w człowieku elementu rytmicznego (2) i tym samym wsparcie organizmu w odzyskiwaniu utraconej równowagi. Oczywiście do tego celu konieczne jest nabycie przez masażystę określonych umiejętności. Ruchy rąk powinny, w nawiązaniu do pięciu podstawowych chwytów masażu szwedzkiego, pobudzać procesy harmonii w organizmie. Autorką podstaw tej terapii jest dr med. Ita Wegman (1876-1943) we współpracy z dr med. Mar-garethe Hauschką (1896-1980). Metodę opracowano w Instytucie Terapeutyczno-Klinicznym w szwajcarskim Arlesheim (obecnie klinika imienia Ity Wegman), opierając się wyłącznie na wspomnianych procesach zachodzących w organizmie ludzkim (między tymi trzema systemami). Owe podstawowe formy (na przykład zataczanie dłonią podwójnych kręgów lub krzywych, ugniatanie, uciskanie ruchami okrężnymi lub spiralne uciskanie w głąb) wraz z odpowiednimi umiejętnościami muszą być każdorazowo dostosowane do danej choroby i stosowane w zindywidualizowany sposób. Zamiast typowego uciskania ruchy są ukierunkowane raczej na zasysanie. Odciąganie płynów służy przede wszystkim do pobudzenia sił życiowych, które muszą oddziaływać w każdym żywym obiegu zamkniętym. Masaż rytmiczny nie opiera się zatem na anato-miczno-fizjologicznym punkcie widzenia. Jest to raczej kompleksowa terapia, oddziaływaj ąca na poszczególne elementy, na tle ogólnej równowagi energii w organizmie. Oczywiście wymaga to również właściwego pojmowania wzajemnych relacji ducha i ciała w rozumieniu antropozoficznym.Terapia ruchowa (eurytmia leczmcza), masaż rytmiczny, terapia artystyczna (malowanie, plastyka, muzyka, stylistyka językowa) oraz oparta na zasadach antropozofii psychoterapia wspomagają proces zdrowienia.
