Autohemoterapia

Ktoś tak mocno uszczypnął kogoś w udo, że utworzył się siniak. Zdarzyło się to jeszcze przed narodzeniem Chrys­tusa i zdarza się po dziś dzień w Chinach. Ten z pewnością bolesny, ale skuteczny rodzaj masażu jest stosowany w chiń­skiej medycynie ludowej przede wszystkim w leczeniu zapalenia płuc, infekcji połączonych z gorączką, wyprysku i braku apetytu. Dlaczego?

Siniaki powstają przez nagromadzenie krwi w tkance łącznej lub w mięśniach, wskutek przerwania ciągłości cienkich naczyń krwionośnych. Spiętrzona krew podrażnia układ immunologiczny i musi zostać usunięta. Dochodzi przy tym do wzmocnienia systemu obronnego. Powstają nowe krwinki, możliwe jest przezwyciężenie zaburzeń i sta­nów zapalnych. Złamania kości goją się znacznie szybciej, jeśli w ich Pobliżu powstały siniaki (krwiaki). Zaobserwował to słynny berliński chirurg, profesor August Bier (1861-1949), na Początku naszego wieku. Jeśli natomiast w okolicy złama­nia nie utworzył się naturalny krwiak, to profesor wstrzyki-*ał pacjentowi w miejscu złamania jego własną krew. . sP°magało to wytwarzanie zrostu i tym samym gojenie S1? złamania. Niedługo potem zaczęto leczyć tą metodą c oroby skóry oraz choroby zakaźne.

Odporny dzięki własnej krwi

Choroba objawia się także we krwi. System immunologia, ny może wtedy zareagować. Jednak w przewlekłych scho-rżeniach siły obronne organizmu są osłabione lub za. blokowane. Organizm nie może ukierunkować odpowied-nio swej aktywności Jeśli w takim momencie zostanie pobrana krew i następnie wprowadzona z powrotem do organizmu, to „przypomina on sobie", co powinien zrobić. Krew, po krótkim pobycie poza obrębem ciała, pobudza i stymuluje siły obronne organizmu. Kiedy własna krew wraca do żył, przynosi jednocześnie informację o zaist­niałym schorzeniu, które może wtedy zostać rozpoznane lub przybiera ostrzejszą postać. Często dochodzi począt­kowo do pogorszenia stanu, ale tym łatwiej następuje później wyzdrowienie.Kuracja własną krwią, określana terminem autohemc-terapii pozaustrojowej, bardzo pozytywnie wpływa na ogól­ne samopoczucie pacjenta, wzmacnia jego wolę wyzdrowie­nia, przynosi znaczną ulgę w stanach depresyjnych (zwłasz­cza w okresie klimakterium), przedłuża sen, pobudza ape­tyt, łagodzi bóle, pobudza pracę gruczołów, leczy zapalenia, umożliwia zredukowanie dawek leków o silnym działaniu i wywołuje reakcje ogniskowe w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Krew jako lek

Metody leczenia własną krwią są rozmaite. Najprostsza z nich przedstawia się następująco:

• z żyły ramieniowej pobiera się mniej niż pięć mililitro* krwi i natychmiast wstrzykuje się ją w mięsień poślad­kowy. Zabieg ten powtarzany jest sześcio-, ośmiokrotnie w odstępach tygodniowych,

• jeśli zastosuje się hemoterapię tlenowej (HOT, z° terapie tlenowe), to pobraną krew miesza się z tlenem, a następnie poddaje się ją działaniu promieniowani" ultrafioletowego, w wyniku czego powstaje ozon, a p° tem mieszankę tę ponownie wstrzykuje się do organizm Alkoholikom (np. ze stłuszczeniem wątroby) wstrzykuje się ich własną krew, połączoną z lekami homeopatycznymi nad końcem prawego jedenastego żebra (1) oraz na linii łączącej ten punkt z wyrostkiem mieczykowatym   w leczeniu chorób skórnych, a także chorób u dzieci sprawdziło się wstrzykiwanie własnej krwi rozcieńczonej w0dą destylowaną zgodnie z zasadami homeopatii, możliwa jest także stopniowa autohemoterapia według Reckewega w leczeniu chorób spowodowanych reakcją obronną organizmu na substancje własne,  krew żylna może również zostać uaktywniona poprzez dodanie podwójnie destylowanej wody, fizjologicznego roztworu soli kuchennej oraz wody utlenionej, to znaczy za pomocą hemoaktywatora Hóvelera. Wskazaniami do zastosowania wspomnianych metod są niemal wszystkie choroby wewnętrzne: schorzenia układu oddechowego (bronchit, astma), naczyń krwionośnych, układu krwionośnego, żołądka, jelit, woreczka żółciowego, wątroby, zaburzenia przemiany materii choroby nerek, dróg moczowych, reumatyzm (chroniczne zwyrodnienia wielo-stawowe, artretyzm), alergie na produkty spożywcze, scho­rzenia skóry, leczenie nowotworów złośliwych, schorzenia związane z wiekiem, infekcje u dzieci i kontuzje sportowe.Wdychanie sproszkowanej własnej krwi pomaga zwal­czyć katar sienny, katar wywołany kurzem oraz chroniczny katar spowodowany infekcją.