Dwie osoby stają naprzeciw siebie, jedna prowadząca te druga poddająca się testowi. Osoba testowana najpie podnosi wyprostowaną lewą rękę w bok do pozycji pozi mej. Testujący kładzie luźno swoją prawą rękę na przegub' partnera i naciska ją mocno przez dwie, trzy sekund Osoba testowana ma za zadanie utrzymać lewą rękę w t samej pozycji, musi więc odpowiednio mocno naciskać rę w górę. Obie osoby obserwują reakcje swoich mięśni. T koniec pierwszej części testu .Teraz należy dokonać rozróżnienia poszczególnych akcji mięśni: czy idzie tu o mięśnie „włączane" czy „wy czane". Osobę testowaną można przykładowo poprosić, b pomyślała o czymś przyjemnym. Testujący wyczuwa na-j tychmiastową reakcję mięśni. Ręka jest utrzymywana w poziomie bez wyraźnego trudu, mimo nacisku ręki partner" Mięsień został „włączony". Podczas drugiego eksperymentu osoba testowana myś o jakiejś nieprzyjemnej dla niej sytuacji, na przykł" o niemiłym przeżyciu lub potrawie, której szczególnie ni lubi. Wywołany myślami stres objawia się opóźnioną reak cją mięśni; zostają one „wyłączone". Przy takim sam) nakładzie siły, jeśli towarzyszą mu pozytywne myśli, moż" utrzymać rękę w pozycji poziomej o wiele łatwiej, niż kied" myślimy o czymś nieprzyjemnym. Na tym stwierdzeniu oparto kinezjologię stosowaną. Wykorzystuje ona reakcję mięśni jako sprzężenie zwrotne w celu zdobycia informacji o fizycznym i psychicznym stanie człowieka. Kinezjologia (gr. kinetos — ruchomy, logos — nauka) jest tutaj rozumiana jako zrównoważenie ruchomych sił lub płynącej energii. Kinezjologia stosowana stanowi zatem procedurę diagnostyczną, umożliwiającą na podstawie rozmaitych testów mięśni wysnucie wniosków co do somatycznych schorzeń pacjenta. Na początku lat sześćdziesiątych w amerykańskim mieście Detroit chiromanta George Goodheart odkrył związek między poszczególnymi mięśniami a określonymi schorzeniami różnych organów. Mięśnie odpowiadające organom dotkniętym chorobą były w porównaniu do pozostałych mięśni stosunkowo słabo rozwinięte. Wzajemne oddziaływanie osłabionych mięśni i chorych organów legło u podstaw chińskiej metody leczenia — akupunktury. Jeśli zakłócony jest przepływ energii między poszczególnymi meri-dianami, to zachodzi również osłabienie odpowiedniego mięśnia. Igły, ostukiwanie lub ucisk punktów akupunkturowych mogą przywrócić strumieniom energii ich dawny, prawidłowy bieg.
