Wykonując przedstawione zadanie, Czytelnicy sami rozpoczęli euCytmiczne ćwiczenia. Ale na czym właściwie polega eurytmia? Ta sztuka poruszania się została powołana do życia w 1912 roku przez doktora Rudolfa Steinera, twórcę antropozofii.
Od tego czasu rozwinęła się ona z jednej strony V kierunku sztuki poruszania się, eurytmii, z drugiej zaś w kierunku terapii ruchowej, czyli eurytmii leczniczej. Steijier oparł się na tym, że owe niewielkie ruchy, które powstają, podczas mówienia lub śpiewania, czyli te, które podczas tworzenia dźwięków, spółgłosek, samogłosek w krtani jamie ustnej i gardle są formowane w strumień powietrza, mogą zostać przekształcone w ruch poszczególnych części ciała. Poprzez określone głoski w całym ciele rozprzestrzeniają się charakterystyczne dla nich kształty i wibrade. a ręce, ramiona i dłonie tworzą kształty i tym samym czynią dźwięki widocznymi. Opijane ćwiczenie wprowadzające jest próbą przetłumaczenia litery „o" na język widzialny, na plastykę ruchów. Chociaż każdej literze, każdej głosce przyporządkowano określone ruchy, nie chodzi o to, by, tak jak w pantomimie, wyrazić gestem swój stan wewnętrzny. Ruchy nie mogą hyc wykonywane mechanicznie, jak zwykła gimnastyka czy aerobik Idzie o to, by stworzyć gesty na podstawie postrzegania wewnętrznych wartości dźwięku i głoski.Konieczne jest aktywne, psychiczne oddanie się ruchowi. jest to możliwe dzięki pełnej koncentracji wszystkich uczuć i całej energii myśli. Każdy zewnętrzny obserwator, a co dopiero specjalistka po pięciu latach nauki, bardzo szybko nauczy się odróżniać takie uduchowione ruchy od wykonywanych niemal bez udziału świadomości ćwiczeń gimnastycznych.
Regularne ćwiczenia
Podczas gdy specjalista z dziedziny eurytmii scenicznej nadaje ogromną siłę wyrazu wierszom czy utworom muzycznym, w eurytmii leczniczej pacjenci ćwiczą kształty poszczególnych liter. We współpracy z lekarzem, który zna się na eurytmii, oraz z terapeutą, odbywa się dostosowanie ćwiczeń do choroby i indywidualnych cech pacjenta. W ciągu 1-2 miesięcy chory ćwiczy 2-3 razy w tygodniu „swoje" ruchy razem z terapeutą. Po tym czasie powinien regularnie ćwiczyć sam w domu. Ponieważ w ćwiczenia bardzo łatwo wkradają się błędy, a koncentracja chorego spada, wymagane jest od czasu do czasu skontrolowanie przebiegu ćwiczeń przez specjalistę.
Harmonijny rytm
Harmonijny rytm... to w przekładzie znaczy eurytmia. I właśnie tego rytmu tak nam w dzisiejszych czasach brakuje. Szczególnie jest to widoczne w chorobach spowodowanych stresem, na przykład zaburzeniach rytmu serca i układu krążenia, dusznicy bolesnej i zawałach serca. Ale także nierytmiczny oddech (zob. terapia oddechowa) i jego skutki lub nieregularna praca układu trawienia mogą być leczone w ten sposób. Zdjęcie rentgenowskie unaoczni nam, jaką regularnością mięśnie w tym obszarze napinają się 1 rozluźniaj^ aby przemieścić papkę pokarmową. Aktywne działania eurytmiczne, towarzyszące nam wewnętrznie przez cały czas i ćwiczone codziennie na nowo, mają wpływ na opisane siły w naszym organizmie. Pod wpływem rozmaitych miar wiersza o krótszych lub dbjł szych frazach, ćwiczeń przeciwstawnych (zwijanie się w k}» bek i prostowanie, kucanie i wstawanie, płynne rozkładani ramion i ponowne ich składanie) nasze serce zaczyn z powrotem bić równomiernie, harmonijnie pracuje rów. nież układ pokarmowy. Ruchy perystaltyczne (napinanie i rozluźnianie) przebiegają równomiernie przez ściany jelit. Nie tylko jednak w chorobach wewnętrznych, lecz także w schorzeniach psychicznych zastosowanie eurytmii przy. nosi pozytywne skutki. Pomaga na przykład osobom dotkniętym depresją w harmonijnych ruchach zebrać na nowo siłę swej woli.Także pacjenci ciężko i obłożnie chorzy mogą wykonywać palcami bądź niewielkie ruchy, bądź też tylko je obserwować. Szczególnie skuteczna okazała się eurytmia w leczeniu dzieci oraz w pedagogice specjalnej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz