Enzymoterapia

Enzymy umożliwiają nam na przykład oddychanie i pobie­ranie energii ze spożywanych produktów, a także wszelkie procesy biochemiczne. Pierwszym enzymem, który otrzy­mał swoją własną nazwę, była pepsyna.

 Pepsynę odkrył w soku żołądkowym w 1836 roku lekarz Theodor Schwamm. Nowojorski lekarz, prof, dr Max Wolf (1885--1975), razem z Helenę Benitez stworzyli podstawę en-zymoterapiL Dziś znamy tysiące różnych enzymów. Każdy z nich spełnia określone zadanie. W ludzkim organizmie współdziałają jednocześnie różnorodne enzymy. Większość z nich jest wytwarzanych przez sam organizm, niektóre przyjmujemy wraz z pożywieniem. Większość enzymów zabija temperatura 40 °C, inne zaś giną dopiero w 70 °C. Podobnie jak drobnoustroje, enzymy potrzebują określo­nego środowiska, wyznaczanego na przykład wartością pH. Niedobór enzymów może zostać wyrównany poprzez przyj­mowanie specjalnych preparatów.W 1965 roku stwierdzono, że podawanie enzymów w obrzękach zapalnych skutecznością dorównuje czasem podawaniu kortyzonu. Oprócz właściwości hamujących stany zapalne i łagodzących ból stwierdzono również, że enzymy wywierają korzystne działanie na krążenie krwi, układ immunologiczny, odporność organizmu na raka, wirusy i bakterie chorobotwórcze. Okazało się, że skutecz­ne są kombinacje enzymów pochodzenia roślinnego (pH < 6) i zwierzęcego (pH > 8), na przykład papaina (pozyskiwana z soku papai lub niedojrzałych melonów), Głównymi źródłami bromelaina (z ananasa), muramidaza i lizozym (z białka enzymów pochodzenia kurzego), alfa-amylaza (z drobnoustrojów zawartych w siarczanu roślinnego sa ananas, nie), streptokinaza (z paciorkowców), panktreatyna i try- papaja 1 figi" psyna (z trzustki świń lub krów). Podawanie enzymów jest wskazane przede wszystkim w chronicznych stanach zapal­nych, np. trzustki (pankreatyna), schorzeniach naczyń krwionośnych, dróg oddechowych, żołądka, jelit, nerek, prostaty, jajników i gruczołów piersiowych, artretyzmie, chorobie Bechterewa, zapaleniu stawów, reumatyzmie, stwardnieniu rozsianym, złamaniach kości, stłuczeniach, chorobach skóry (łuszczycy, świerzbiączce), opryszczce, pół-paśćcu, pomocniczo w leczeniu guzów i przerzutów, jak również w zatruciach metalami ciężkimi u osób w pode­szłym wieku.